Een thermostatische regeling stuurt de ketel aan op basis van de binnentemperatuur. Een weersafhankelijke regeling doet dat niet, maar doet dat op basis van de buitentemperatuur. Als het koud is, dan laat deze de brander aangaan totdat een hoge watertemperatuur bereikt is, en bij zacht weer is een lage watertemperatuur voldoende. De hoogte van die watertemperatuur is alleen afhankelijk van de heersende buitentemperatuur. Die relatie is lineair, en kan in een rechte lijn uitgedrukt worden, de zogenaamde stooklijn. Is die goed gekozen, dan blijft de binnentemperatuur binnen constant.
Dat is vrij omslachtig. Daar waar elke kamerthermostaat moeiteloos een binnentemperatuur van twintig graden kan handhaven, lukt een weersafhankelijke regeling dit alleen als de stooklijn goed gekozen is, en dag en nacht op hetzelfde niveau stookt:
- Kies eerst bij een buitentemperatuur van 20 °C een watertemperatuur. Normaal is ook 20 °C. Je wilt immers niet verwarmen of koelen als het buiten al 20 ºC is.
- Het tweede punt kiest men met koud weer. Bijvoorbeeld bij -10 °C buiten, een watertemperatuur van 70 °C. Daarna controleren of de temperatuur constant blijft bij elk weertype. De juiste waarden zijn niet te geven.
De juiste instelling van de stooklijn is afhankelijk van de isolatie-eigenschappen van het gebouw, het vermogen van de cv-installatie en de wensen van de gebruiker. De installateur stelt alleen een basis in (als ie al iets instelt), de rest zal men zelf moeten doen.
Goede toepassingen
Een weersafhankelijke regeling is uiterst zinvol in gebouwen waar geen referentieruimte voorhanden is. In huizen waar de kamers verhuurd worden, is een referentieruimte nauwelijks voorhanden. Studentenhuizen hebben bijvoorbeeld bijna altijd een weersafhankelijke regeling. Daar kan het ook niet anders.
In een gewoon huis is een weersafhankelijke regeling meestal ongewenst. Als het enigszins mogelijk is, stap dan over op thermostatisch regelen.