De snelheid waarmee de warmte afgegeven kan worden aan de lucht, is afhankelijk van het oppervlak dat aan de lucht blootgesteld wordt. Op hoofdlijnen is de indeling van de radiatoren hierop gebaseerd.

Ledenradiatoren
Zware radiatoren, opgebouwd uit leden. De waterinhoud is groot en de oppervlakte dat aan de lucht blootgesteld is, is klein. De warmte-afgifte is dus traag. Deze radiatoren vindt men voornamelijk in oude gebouwen, en worden tegenwoordig nauwelijks meer toegepast.

Plaatradiatoren
Deze bestaan uit één of meerdere platen. De waterinhoud is relatief klein t.o.v. de oppervlakte die aan de lucht blootgesteld wordt, en dus is er sprake van een snelle warmte-afgifte, die bovendien ook nog eens een goede hoeveelheid straling kunnen afgeven. Soms last men tussen de platen nog convectorlamellen, waardoor men de afgifte aan de lucht nog meer versnelt.

Designradiatoren
Het zijn radiatoren in allerlei vormen, gemaakt voor de omgeving en waarbij minder rekening gehouden is met zijn primaire functie, het snel opwarmen van een vertrek. Het rendement loopt dus achteruit. Het meest bekend zijn wel de handdoekradiatoren voor de badkamer. Weliswaar prima geschikt om handdoeken te drogen, maar minder geschikt om 's morgens snel de badkamer op te warmen. Wil men dat toch, dan zal men de nachttemperatuur kunstmatig moeten verhogen, wat energetisch erg ongunstig is.