Een vloerverwarming bestaat uit groepen. Elke groep heeft een slang met een bepaalde diameter en lengte. Beide bepalen de totale stromingsweerstand van die slang. Omdat de diameter van alle slangen gelijk is, is de lengte beslissend. Hoe langer de slangen, hoe moeilijker het water door die groep zal stromen.

Die waterstromen kan men toch weer in evenwicht brengen door de doorstroomopening op de verdeler te vergroten of te verkleinen. De groep met de langste slang heeft een maximale doorstroomopening nodig, en de andere groepen worden daarop aangepast.

De beste vloerverwarmingen zijn nagemaakt op basis van een vooraf opgesteld legplan. Daarin staat precies waar alle groepen liggen, en de precieze leidinglengte van elke groep. Daaruit zijn de juiste instellingen af te leiden. Vaak ontbreekt het aan zo'n legplan, of is bij de uitvoering afgeweken van dat plan. Toch is ook dan waterzijdig inregelen mogelijk op basis van de temperatuurmethode.

Met legplan kan men bepaalde groepen wat meer warmte geven. Groepen aan de raamzijden van een kamer zouden meer warmte af moeten geven dan de groepen in het midden van de kamer.

Het inregelen kan plaatsvinden op dubbelinstelbare kranen, voetventielen of flowmeters.